Dziecko a technologie.

Coś mnie zaczęło przerażać. Od początku przecież pewna byłam, że moje własne dziecko niewolnikiem technologii nie będzie. Wprawdzie nie zaliczam się do żadnej skrajności, wiem, że dzisiejsze czasy są jakie są i zupełnie uciec przed tym się nie da. Nie oszukujmy się, jeśli odetniemy dziecku dostęp do wszystkich nowości technologicznych, to napewno tym sposobem w istocie nie działamy na jego korzyść. Ot choćby, obsługa komputera w dzisiejszym świecie pracodawców, to zupełna podstawa.
Wspaniale wspominam dzieciństwo bez internetu, tabletów, iphone, x-boxa, laptopa itp. gdzie jedynym sposobem na spotkanie było umówienie się następnego dnia na trzepaku o tej samej porze. Wspólne zabawy to było chowanego, a nie gry przez portale społecznościowe. Jednak nie ma co się oszukiwać, te czasu już nie wrócą. Dziś rzeczywistość jest inna. Komputery w większości są nieodłącznym narzędziem pracy, telefon formą kontaktu ze współpracownikami, rodziną, znajomymi, przykłady można mnożyć.
Wiem jednak, że nie pozwolę na to, aby świat "maszyn", telewizji, gier, komputera, świat wirtualny pochłonął Bena bez reszty, bez żadnej kontroli. Dzieci, to zdolne bestie i przyswajają wiedzę w takim tempie, że ciężko za nimi nadążyć. Nie raz i nie dwa Ben widzał jak rozmawiamy przez komórkę, jak piszemy wiadomość, jak zmieniamy kanał w tv (choć ten akurat mało jest u Nas używany). I teraz, kiedy uda mu się na moment dorwać pilot, odrazu kieruje go na tv i trzyma w górze z nadzieją, że ten się uruchomi. Jak tylko zdoła przechwycić na moment telefon, to przykłada do ucha, albo patrzy na niego i przesuwa po nim palcem. Wiadomo, że to naturalne iż powtarza to, co zobaczył, ale On jest przekonany o tym, że wszystko uruchamia się palcem. Po każdym urządzeniu jeździ swoimi malutkimi paluszkami i kiedy tak na niego patrzę, uświadamiam sobie, że technologia wkrada się do jego życia od samego początku. On nie będzie wiedział jak to jest żyć w świecie bez komórek, tabletów, smartfonów. Bynajmniej nie dlatego, że zamierzamy puścić go "samopas", ale dlatego, że tego świata już nie ma.
Być może przesadzam, ale martwi mnie wizja ludzi którzy nie doświadczyli życia bez tych wszystkich ułatwień, machnięcia ręką na dany sprzęt, czy ledwie poruszenia jednym palcem. Czyżby projekcja populacji leżącej nieustannie w jakimś kosmicznym fotelu ze zdalnym sterowaniem i wszystkim czego nam potrzeba na jedno kliknięcie była coraz bardziej realna?

Zdecydowanie mnie to przeraża...


zdjęcie




Judyta.