Nasza Silesia. Sala zabaw.

Wraz z nadejściem chłodnych dni możliwości długiego przebywania na dworze zostają ograniczone. Deszcz, wiatr, zimno, a nawet ostatnio śnieg skutecznie utrudniają beztroskie wycieczki na świeżym powietrzu. Oczywiście krótki spacer zawsze wchodzi w grę, jeśli jednak planujemy spędzić z dzieckiem dłuższą chwilę poza domem, to najczęściej uciekamy tam gdzie jest ciepło.

My postanowiliśmy odwiedzić jedną z sal zabaw na Śląsku (a jest ich u nas kilka). Nawiązywanie kontaktów z innymi dziećmi, atrakcje ruchowe i niecodzienne spędzenie czasu, to plusy takiego wyjścia. Pozostało tylko malutkie "ale". Otóż jak kiedyś wspominałam Ben, to taki zawodnik, który na rękach u mamy czy taty jest bardzo odważny, towarzyski i roześmiany, jednak wraz z opuszczeniem bezpiecznych ramion jego odwaga drastycznie spada. Do zera. No może nie jest tak źle, wprawdzie potrzebuje dłuższej chwili, żeby się zaaklimatyzować, woli trzymać się blisko nas, ale lubi też zaczepiać innych, a nawet przyłączać się do rozmowy, "po swojemu". Zatem spróbowaliśmy.

Wybraliśmy takie miejsce, które oferuje osobną salę dla małych dzieci. Kiedy weszliśmy do sali Ben rozglądał się z zaciekawieniem, jednak nie miał zamiaru się nas puszczać. Wczepił się swoimi malutkimi rączkami i tulił. Daliśmy mu chwilę, potem zachęciliśmy do zabawy miękkimi, kolorowymi cyferkami i doszliśmy do wniosku, że ta pierwsza wizyta będzie "zapoznawcza". Oswoi się z miejscem, a kiedy przyjedziemy następnym razem, to może odważy się na coś więcej.

Jednak już po chwili nieśmiało zaczął wyciągać rączki w kierunku wielkich klocków,

a potem zobaczył jak inna dziewczynka wspina się na platformę i...przepadł! On też tak chciał. Zaczął przebierać nóżkami i z moją pomocą wdrapał się tam.

Potem to już było istne szaleństwo. Raczkowanie gdzie się tylko da, po całym pomieszczeniu. Zaczepianie innych dzieci i rodziców (ale z daleka oczywiście). Uciekanie przed mamą, bieganie do taty (na czworaka, bo Ben bez trzymania się czegoś jeszcze nie chodzi). Pokonywanie różnych przeszkód. Po prostu byliśmy zachwyceni tą Jego radością!

Wróciliśmy do tej sali kilka dni później i Ben nawet nie potrzebował "swojej chwili" na aklimatyzację. Natychmiast poraczkował się bawić... Jedynym minusem było czasem wpadanie na chwilę starszych dzieci, które nie zważały na maluszki i rodzice (maluchów) sami musieli zwracać im uwagę, że to sala dla najmłodszych a oni mają swoją...


Ostatnio ze względu na moją chorobę, a teraz Bena i znów moją (!)...nie chodziliśmy do takich zmasowanych miejsc, ale jak tylko zaraza opuści nasz dom, to napewno tej zimy jeszcze nie raz skorzystamy.

Judyta.