Daj buziaka, czyli kto jest lepszym rodzicem.

przy okazji uszyłam Benkowi czapkę z napisem "bebok" - może pamiętacie z dzieciństwa? :-)

Na początek wbrew tytułowi odrazu napiszę rzecz oczywistą; nie ma lepszego i gorszego rodzica. Zarówno mama jak i tata, są tak samo ważni i potrzebni. Tyle teoria :-) Ale kto, jak kto my-rodzice, nie musimy się czarować. Czasem bywa tak, że jeden z rodziców  jest jakby bardziej "na topie", może robić to, czego drugiemu nasza pociecha zabrania. A to jedzenie podawane przez mamę jakby lepiej smakuje, a to tata robi jakby cieplejszą kąpiel, albo znów herbatka od mamy jest pyszniejsza... U nas właśnie znalazło się coś, co najwyraźniej zarezerwowane jest tylko dla taty, no i jeszcze kogoś, ale od początku.

Od kiedy na świecie pojawił się Ben wiedzieliśmy jedno: chcemy aby relacja pomiędzy nim a jego tatą była jak najlepsza. Nie taka w której to, przychodzi po pracy pogłaszcze po główce i to by było na tyle. Wiadomo, że jak w domu zostaje mama, która i tak przez ciążę, poród i bliskość z dzieckiem w połogu, ma na starcie mocniejszą więź. I tego samego chcieliśmy dla M. Żeby byli blisko. Dlatego po porodzie M. był z nami w domu niemal półtora miesiąca. Zawsze jak najbardziej czynnie uczestniczył we wszystkim, a wspólne kąpiele (czyli oboje kąpiemy Bena) to już nasz rytuał. Teraz kiedy wraca z pracy celowo podsycam atmosferę ciesząc się z jego powrotu "zobacz, tatuś wrócił!", Ben biegnie szczęśliwy do drzwi podaje cześć, tak jak go tata nauczył, a potem zagląda, czy kupił chlebek i bułki :-). Jak siedzimy razem, to oprócz tego, że M. sam go przytula, jeszcze od czasu do czasu zachęcam; "przytul tatusia", żeby wiedział, że i dla mnie to coś fajnego. Jak mówię zrób "dobry tata", to głaszcze go po głowie swoją małą rączką. Takich sytuacji jest mnustwo i dzięki temu Ben traktuje nas tak samo. Czasem wręcz przyjdzie przytulić się do mnie, potem idzie do M., po czym znów wraca do mnie i ponownie biegnie do M... no nie może się zdecydować :-)

Jednak jest jedna rzecz, co do której mama jest "be". To jedna z najlepszych rzeczy jakie można dostać i kurka, sama go tego nauczyłam! Mowa o dawaniu buziaków. Pomyślałam, że najlepiej będzie jeśli pokażę mu na przykładzie misiów. Bardzo je lubi, przytula, nosi ze sobą, więc zaczęły mu dawać buziaczki z dzwiękiem buziaka emitowanym przeze mnie :-). Szybko załapał i zaczął sam zbliżać się do któregoś i robić usteczkami prawdziwe buziaczki. Świetnie, pomysłałam i zachęcałam do dania buziaka mi. Tego dnia bez problemu dwa razy dostałam słodkie buzi. Później opowiedziałam M. o naszym dokonaniu i on też oczywiście spytał Bena, czy da mu buziaczka. Dał i od tej pory daje za każdym razem kiedy go o to poprosi, a nawet sam przychodzi i daje mu bez powodu. A wiecie co się dzieje, kiedy ja mówię "dasz mi buziaczka"? Ben kręci głową i kategorycznie stwierdza: "nieeee". Tym sposobem buziaki są zarezerwowane tylko dla taty i misiów, którym też nie szczędzi czułości. Ale żeby tak matce? A fuj!

No wiecie, cieszę się, że Ben i M. tak słodko się dogadują, ale... no jak mnie ta zazdrość zżera! :-)



A jak u Was na froncie? Kto jest bardziej "na topie"?




Judyta.

mama silesia na facebooku

zacznij weekend pikinikiem! na facebooku