Zdaniem Sąsiadki...

Jakiś czas temu pisałam Wam o "szokujących" zasadach w wychowaniu Bena. To był post "Ale Ty masz dobrze...' Mam, bo o to zadbałam" (przeniesiony z poprzedniego bloga) Do którego przeczytania zachęcam.
Otóż pojawił się tam wątek podawania (a w naszym wypadku NIE podawania) słodyczy małemu dziecku.
Wiedziałam, że zwłaszcza u starszego pokolenia nie jest to coś oczywistego, a z ostatnią wizytą moi rodzice przynieśli też opinię Sąsiadki na ten temat.
Podczas ich pogawędki padło stwierdzenie, że nie zamierzamy podawać Benowi słodyczy do trzeciego roku życia. Tak trzeciego. A Ona na to, że cytuję: "To nie jest normalne".

W pierwszej chwili włączył mi się wewnętrzny agresor i już miałam się rozkręcić w moim monologu na temat żywienia małych dzieci, kiedy uświadomiłam sobie, że z wiatrakami nie wygram. Zaraz potem przyszła myśl, że co mnie interesuje jakie zdanie ma Sąsiadka moich rodziców, aż w końcu doszłam do wniosku, że temat jest dużo większy.

Nie tak dawno temu zamierzałam wprowadzić do diety B. jogurt naturalny i weszłam na pewne forum internetowe (nie będę podawać nazwy, ale wystarczy wpisać "jogurt naturalny dla rocznego dziecka" i wyskoczą odpowiednie treści). Chciałam dowiedzieć się, czy inne mamy polecają jogurt jakiejś marki - zależało mi na tym, aby był dobrej jakości i bez zbędnych, sztucznych składników.
Okazało się że są mamy, które wcale nie podają jogurtu naturalnego, bo IM to nie smakuje. Stwierdziły, że jest niedobry w smaku, więc dlaczego ich dziecko ma to zjadać. Zamiast tego najczęściej podają swojemu rocznemu dziecku serek "danonki" (który producent poleca od trzeciego roku życia i o czym mamy same pisały), a także inne "dorosłe" jogury owocowe, które ich zdaniem miały dobry smak. I tu się nasuwa "oczywista oczywistość" mianowicie jaki zwiazek ma to, że danej mamie nie smakuje jogurt naturalny, z tym, żeby podawać go dziecku?
To jak dosalanie dzieciecych potraw do swojego smaku (Benowi, również nie solimy - sól jest zawarta w innych produktach, które dostarczają odpowiednią ilość sodu).
Przecież wystarczy do jogurtu naturalnego dodać świeże owoce i już mamy pyszny deserek. Wszyscy wiemy, że jogury owocowe, sprzedawane w sklepie obok, owoców najczęściej nawet nie stały, za to mają masę sztucznych barwników, aromatów, cukru, polepszaczy smaku i kto wie, czego jeszcze.

I tak jak we wspomnianym poście, zaznaczę, iż NIE jest moim zamiarem pouczać kogokolwiek, czy też narzucać mu swojej opinii, a jedynie przedstawić swój punkt widzenia, który być może komuś posłuży.

Nie neguję Mam, które nie podają swoim dzieciom jogurtu naturalnego, czy innego produktu. Jeśli ktoś ma taki a nie inny plan żywienia swojego dziecka i nie próbuje modyfikować naszego, to wporządku.
Jednak, kiedy zadałam na owym forum swoje pytanie, zostałam zasypana odpowiedziami, że serwuję dziecku coś złego, że przesadzam z tą dietą i że ich dzieci zjadają już "dorosłe" potrawy i jakoś żyją.

No właśnie "jakoś", a ja chcę, żeby Beniamin żył zdrowo. Na ile jest to możliwe.

Wcale nie uważam, że tym sposobem zabieram Benowi prawo do poznawania "słodkości". Codziennie odkrywa je w owocach podawanych w różnej postaci (z kaszą manną, z jogurtem naturalnym, jako mus, w kawałku do rączki, z twarożkiem i w wielu innych kombinacjach) , a także waflach ryżowych z sokiem jabłkowym przeznaczonych dla dzieci (w składzie nie ma nic więcej) - nasza ostatnia rewolucja! I mogę zapewnić, że to usmiechnięty, wspaniały, najukochańszy chłopczyk na świecie :-)

A jakie jest Wasze zdanie na ten temat? (Albo Waszej Sąsiadki) :D
Chętnie je poznam.



Judyta.