Dzieciństwo...

... to temat bardzo rozległy, ale za mną chodzi pewne wspomnienie.

Widziałam kiedyś film. Główny bohater, który o ile pamiętam, dopiero odnajdował się w roli ojca dla swojego kilkuletniego synka pozwalał mu zakładać np. spodnie od piżamy, do tego kalosze i gogle do pływania, a potem wychodzili tak z domu. (Jeśli jakimś cudem świta Wam, co to był za film, to podpowiedzcie proszę) :). 

Ludzie się na nich dziwnie patrzyli, krytykowali,  a ja pomyślałam wtedy, że to wspaniałe!

Obiecałam sobie, że jeśli zostanę mamą, to moje dziecko też będzie tak miało.
Dla mnie to jest dzieciństwo: beztroskie, ciut szalone, pełne zabawy przez którą dzieci poznają świat. Oczywiście nie chodzi o to, aby każdego dnia wkładać na siebie kostium zorro, ale o to, że gdy Beniamin pewnego razu powie "mamo chcę włożyć "to, to i to" (a będzie to zestaw iście karnawałowy)" to ja odpowiem: "I pójdziemy dziś do oceanarium!". 

Jasne, można się oburzać, żeby tak wypuścić szkraba z domu. A gdzie styl, a gdzie etykieta, gdzie przyjęte normy. 

Jednak sama najlepiej wspominam momenty, w których mama pakowała mnie i moje rodzeństwo do pociągu i jechaliśmy przed siebie, wpadając do dalekich krewnych bez zapowiedzi. Czasem było im to nie na rękę, czasem kogoś nie było i musieliśmy w nocy jechać dalej. Zwiedzaliśmy różne miasta, jedliśmy w dworcowych stołówkach, czasem włóczyliśmy się bez celu, a nawet jeździliśmy "na gapę" kiedy barkowało na bilet.

Nieodpowiedzialne?

Może, ale to były moje najpiękniejsze wakacje.

Do dziś pamiętam, ba! do dziś mam broszkę-motylka znalezioną w Poznaniu, czy mini-mapkę z twardymi okładkami z Gniezna...

Chcę, aby Beniamin wspominał swoje lata dziecięce jako przygodę, w której rodzice byli odrobinę szaleni, czasem pozwalali na niedozwolone i zawsze można było przyjść do nich z hasłem "zróbmy coś fajnego", a oni już główkowali co to może być.
Na codzień jestem rozważna, odpowiedzialna i wypracowałam sobie plan działania, ale cieszy mnie to, że znajomi kojarzą mnie głównie, jako osobę zwariowaną, uśmiechniętą i wyluzowaną.
Taką mamą chcę być. Zrównoważoną i szaloną, bo to wcale się nie wyklucza!

A Wy, macie jakieś wspomnienie, które rzutuje na Wasze rodzicielstwo?



Judyta.