"przecież dziecko musi mieć trochę słodkiego..." - Ja tego nie kupuję.

Wszyscy nasi znajomi wiedzą, że Ben nie jada słodyczy. Nie dostaje smakowych jogurtów, słodzonych serków, batoników, chipsów, lizaków i tym podobnych. Najczęściej pierwszą reakcją jest: "ale jak to, przecież dziecko musi mieć trochę słodkiego" i dopiero po wysłuchaniu moich argumentów przychodzi refleksja i przyznanie racji lub też nie (nie każdy musi się przecież ze mną zgadzać, nie jestem jedną z tych, co mają monopol na rację). Wspominałam już i tu i na moim poprzednim blogu "benkowo", że mam określone zasady jeśli chodzi o żywienie, więc pewnie już to wiecie. Dziś chciałam jednak umotywować swoje poglądy. Być może ktoś z Was myśli podobnie i sypnie z rękawa garścią swoich doświadczeń lub przeanalizuje czym kieruje się w żywieniu swojej pociechy albo też siłą argumentów wyrzuci moje do kosza i naprowadzi na inną drogę.

Zacznę od tego, że nie jestem dietetykiem, ani lekarzem, a ten post ma za zadanie przedstawić jedynie mój punkt widzenia.

Po pierwsze ten sławny cukier, który wszyscy tek ochoczo przypisują dzieciom występuje naturalnie w owocach, więc absolutnie Benowi go nie zabieram.

Po drugie tak naprawdę nie zdajemy sobie sprawy, że występuje on także w produktach, w których nie spodziewalibyśmy się go znaleźć. Wystarczy przeczytać skład danego produktu i często okazuje się, że np. w sałatce rybnej wędlinach, płatkach, bułkach i wielu wielu innych jest cukier. Występuje on także na opakowaniach pod nazwą syrop glukozowo-fruktozowy, glukozowy, fruktozowy, gronowy i pewnie jeszcze kilku o których nie wiem. Do tego sprytni producenci ukrywają go np. w tabeli pod hasłem "węglowodany w tym cukry", nie rozgraniczając ile czego jest. A czasem jest tak że podana wartość to w całości cukier.

Pozatym nie wiem, czy wiecie ale regularne podawanie dziecku cukru obniża jego odporność, która i tak jest naturalnie słabsza niż u dorosłego człowieka. Pominę już całą gamę szkodliwości takich jak próchnica, nadwaga i wiele innch, bo chyba nie trzeba już nikomu o nich mówić.

Ponadto czytając skład wydawałoby się "niewinnych" biszkoptów, czy herbatników (których u nas nie uświadczysz, a które często widzę jak rodzice podają dzieciom), znajduję na pierwszej pozycji mąkę pszenną, a na drugiej cukier, to wyobrażam sobie ile go tam musi być. A skład podawany jest od tego czego jest w produkcie najwięcej, do tego czego jest najmniej. Wcale nie trzeba dawać dziecku batonów oblanych czekoladą, żeby coś ociekało cukrem. Wystarczą serki, czy jogurty które z owocami nie miały nic wspólnego za to z cukrem i całą gamą polepszaczy to i owszem. Dlatego jeśli u nas jogurt, to tylko naturalny.

Zresztą nie o ten nieszczęsny cukier tutaj tylko chodzi, a o całą resztę. Dzisiejsza żywność jest tak wysoce przetworzona i super hiper ulepszona, że można dostać zawrotu głowy. Kiedy biorę do ręki jakiś produkt w sklepie i zaczynam czytać jego skład, a on wydaje się nie mieć końca i do tego jeszcze zaczyna przypominać skomplikowany wzór chemiczny, to odkładam i nigdy nie biorę ponownie. Im krótszy skład, tym lepszy.

Kolejnym powodem jest też to, że podobnie podchodzimy z M. do swojego żywienia. Pijemy tylko niegazowaną wodę źródlaną, dobre jakościowo, niesłodzone soki, cukru nie używamy wcale i staramy się racjonalnie odżywiać. Pewnie, że sobie pozwalam na więcej, na ciacho od czasu do czasu, czy kawę (od niedawna), ale dopóki mogę czuwać nad dobrym żywieniem Bena, to będę trzymać się zasad.

Jasne, że zaraz pojawią się tutaj głosy; to nie jedzmy niczego, skoro wszystko jest słodzone i ulepszane, to co za różnica, kiedyś jadło się słodycze i nikt się nad tym nie zastanawiał...

To, że wszystko jest dziś słodzone i ulepszane, to niestety smutna prawda. Jenak nie jesteśmy bezradni. Zdaję sobie sprawę, że nie uniknę całego zła, ale staram się ograniczyć je na tyle, na ile mogę. Czytam dokładnie składy, różne artykuły i podchodzę do tematu "zdroworozsądkowo" (mam taką nadzieję). Kiedyś jadło się więcej słodyczy przygotowanych w domu, ciast upieczonych przez babcię, która może i sypnęła cukrem, ale napewno nie dodała barwników, substancji konserwujących i aromatów, zamiast owoców. Do tego będę się trzymać przekonania, że wtedy żywość nie była tak naszpikowana wszystkim, smak był inny i nie trzeba było niczego robić light i super light.

To oczywiście bardzo rozległy temat, a ja ujęłam tylko jego wycinek, nie zagłębiając się w cały jadłospis (jeśli ktoś byłby tym bliżej zainteresowany, to może do mnie napisać, czy szepnąć słówko, o zrobienie wpisu), ale jak Wy podchodzicie do tematu? Cukier nie cukier, o to jest pytanie? Jak ze słodyczami i innymi potrawami u Was?

zdjęcie




Pozdrawiam Was ze słonecznego Śląska, który my oglądamy tylko przez okno z powodu katarku i kaszlu, ale bynajmniej się nie nudzimy, czego efekty zobaczycie niedługo :)





Judyta